Foto: Cor van Bruggen.
Op de één of andere manier, inspireert jazzclub Mahogany Hall topartiesten altijd zodanig, dat ze op de toppen van hun kunnen en inspiratie gaan spelen.
Zo ook het geval met deze groep, reeds gevestigde, wereldtoppers. In een praktisch volle club presenteerden deze musici twee sets zeer geïnspireerde stukken.
Zoals Paul van Kemenade aankondigde waren het allemaal nieuwe stukken, waarin uiteraard, bij tijd en wijle, de bekende “licks” van de afzonderlijke musici langskwamen. Je loopt bij deze topmusici het risico, dat de band geen geheel gaat vormen. Ik vond afgelopen zaterdag het tegendeel waar. Ook al spelen ze al vanaf 2007(!) regelmatig met elkaar, was er niets van routinematig spelen te merken. Nee, het enthousiasme op het podium was zeer groot, wat gelukkig ook uitstraalde naar het publiek. Een enkeling vond de interactie met het publiek niet zo groot, maar het merendeel zat volkomen in de muziek en vaak zeer interessante soli.
Natuurlijk kennen we de musici al jaren, maar steeds weten ze, bij mij in ieder geval, de juiste snaar te raken, zodat je je totaal in de muziek kan inleven.
Ray Anderson speelde zoals altijd, lyrisch dan wel grommend, waarbij hij zoals immer bijzondere geluiden uit zijn trombone tovert, zonder dat het “toet-piep-knor” wordt!
Paul van Kemenade was wat minder op de voorgrond, maar weet met zijn spel (riffs en soli) de band heel goed bij elkaar te houden. Het ritme, vrij of strak, is bij Ernst Glerum en Han Bennink, natuurlijk uitermate goed verzorgd. Ernst op zijn cellobas (is dat het juiste woord?) waaruit een toch zeer mooi en laag geluid uitkomt en Han uiteraard op zijn niet al te grote drumstel, waarbij hij weer onnavolgbare soli te berde bracht. Menig drummer zou op een gegeven moment niet meer weten waar hij zich bevindt, maar bij Han Bennink weet je zeker dat hij altijd weer in de groove van het stuk terecht komt, welke omweg hij, jonglerend en al, ook maakt.
Vrijdagavond hadden de heren nog in het BIMhuis gespeeld, maar ik heb bezoekers gesproken, die speciaal naar Mahogany Hall waren gekomen, omdat ze weten dat het zo’n inspirerende club is. En zij hebben gelijk en waar voor hun geld gekregen.
Het was (wederom) een memorabele openingsavond van dit jubeljaar.
Harry Hulskemper