Video-verslag van Paul Verbunt en fotografie: Cor van Bruggen.
Gisteravond, Zaterdag 11 maart was een goed gevulde Mahogany Hall aandachtig getuige van de eigenzinnige kunsten van Pierre Courbois en zijn kwintet waarmee hij, al sinds hij in 2015 75jaar werd, op tournee is. Pierre houdt van afwijkende maatsoorten en mijdt de populaire deuntjes en ritmes. Wel conformeert hij zich aan bestaande accoordenschema’s, zoals kwintencirkels, die in de jazz meer gebruikt worden en daardoor klinken zijn composities ons nog een beetje als muziek en soms zelfs bekend in de oren.
Vaak toch met een hapje eruit omdat de maat weer een tel minder telt. De titels van zijn muziek-stukken zijn acroniemen ofwel afkortingen in hoofdletters. Hij speelde geweldig op een drumstel, aangevuld met drie basedrum-pedalen, waardoor hij roffels op de basedrum en op onverwachtse momenten gongslagen kon laten klinken op een aangehangen gong. De overige musici zijn hierin volledig ingevoerd en speelden stuk voor stuk prachtig. Pianist Niko Langenhuijssen laat heel markant de asymmetrische ritmische maatvoering horen en kwam voorál in de tweede helft solistisch geweldig los. Bassist Egon Kracht bespeelde zijn mooie contrabas ook strijkend virtuoos en voorál zuiver en stuwend. Trompettist Toon de Gouw was goed op dreef en werd nog geëerd met een symbolische plastiek van twee drumstokken op een voetstukje. De bariton- en alt-sax werd prachtig bespeeld door een invaller, die nog maar enkele dagen had mee geoefend en dat was beslist niet te horen. Geweldig!
Dit was voorwaar een bijzonder optreden en in meerdere opzichten.
André Smit