Het was een uitzending op de Belgische televisie over de prestigieuze Thelonious Monk prijs. Volop in beeld was de winnaar daarvan (2003), de Nederlandse trombonist Ilja Reijngoud. Pianist Jasper van ’t Hof zag de uitzending en voor hem was het helder. Na de vele buitenlandse optredens, werd het tijd voor een Nederlands kwartet en Ilja moest daar deel van uitmaken.Van’t Hof was niet de enige die de kwaliteiten van Reijngoud herkende. Was het niet jurylid Wayne Shorter die uitriep dat de jazz meer vogels van het kaliber Reijngoud nodig had‾
Ilja Reijngoud is een allesvreter. Na zijn conservatorium speelde hij in de meest uiteenlopende groepen en orkesten. Van Cuban tot bigbands. Nuevo Manteca net zo makkelijk als het Brussels Jazz Orkest. Alleen al dit jaar speelt hij, los van zijn eigen Ilja Reijngoud Inc. In ruim 20 groepen. Een drukke agenda.
Voor veteraan Jasper van ’t Hof geldt hetzelfde, zij het dat de pianist, componist, arrangeur en orkestleider meer in het buitenland dan in eigen land te horen en te zien is.
In Mahogany Hall Edam zijn de twee op elkaar aangewezen. Ilja over Jasper: :”Hij is een pianist die wars is van alle jazzconventies. Een vrije geest. Scherp als een mes. Ik heb veel met hem op. Gewoon, lineaire jazz spelen. Zonder verticale lantaarnpalen en diepzinnige accoorden of maatsoorten. Maar wel wat te vertellen hebben.”