Zaterdag 2 februari was een grote groep belangstellenden getuige van een bijzonder sfeervol optreden van Monica Akihari met haar “Boi Akih”. Ritmische oerwoudklanken door haar stemgeluiden met ook diverse magisch aandoende teksten in het Engels of Moluks, voorál bedoeld om de klanken en op meestal wat minder bekende akkoorden gebaseerd, die zij steeds heel zuiver en trefzeker met grote precisie zingt. Beter te beschrijven als vocalen dan als liederen. Opzwepende ritmes door perfecte samenklanken van de percussie van Nippy Noya, de gitaarklanken van Niels Brouwer en de Ngoni, Kora en sonore Marimba van Zoumana Diarra. Verschillende nummers lieten een variatie aan ritmes en klanken horen met diverse titels, die voor de musici heel verschillend werden uitgevoerd. Voor de meeste luisteraars was dit echter allengs minder verschillend en groeide de wens naar een alom wat meer herkenbaar of bekend lied. Voor mij had Zoumana Diarra veel meer met zijn allemaal zelf gemaakte originele Afrikaanse instrumenten op de voorgrond mogen komen en had Monica af en toe even een korte pauze mogen nemen of met de percussie mee mogen doen.
André Smit
Video: Paul Verbunt – fotocombi: Cor van Bruggen
