Cees Slinger, de éminence grise van de Nederlandse jazz, is zeker geen gemakzuchtig muzikant. Zijn repertoire keuze is altijd bijzonder, zijn groepen altijd goed georganiseerd en hij schrijft mooie arrangementen. Was hij ook niet de drijvende kracht achter de Diamond Five, de glans van de Nederlandse jazz in de zeventiger jaren‾ Met zijn Just in Case presenteert de geboren IJmuidenaar weer een klassieke All-Star bezetting. En de blazers zijn nog steeds de groten van weleer. Tenorsaxofonist Ferdinand Povel, special guest de trompet en bugelspeler Ack van Rooyen en trombonist Bert Boeren. Nu wordt zijn sextet aangevuld met bassist Paul Berner en drummer Erik Ineke.
Reken maar op nummers als The Newest Blues van Cedar Walton, of Polkadots and Moonbeams om Bert Boeren de kans te geven te excelleren. Of misschien ook wel geen van deze stukken. Want de grand old master himself laat zich niet in een programma duwen en componeert en arrangeert nog vrijwel dagelijks. En eh, just in case, verwacht geen Diamond Five. Anderzijds, anno nu spetteren ze nog even gevoelig als in die jaren van Verbeke, Engels, Smal en Schols. Daar staan de arrangementen van Slinger wel borg voor.